හැතැම්ම කීයක් අපි ඇවිද්දද
මුහුද කරා යන ගමනෙදි
ඇද වැටෙමින් ගල්පර මතින්
නොනැවතී ගලා ගොස්
හුදෙකලා නිම්නයන් මැදින්
ගගක් වෙනවද වෙහෙස කෙතරම්
ඒත් ගගකට හැරෙන්න බෑ ආපහු
දස මසක් කුස දරා
පුංචි දරුවෙකු මුහුණ බලනට
මවක් කෙතරම් දුකක් උසුලයිද
මොනතරම් වේදනා දුන්නත්
ඇයට පුලූවන්ද බැහැයි කියනට
ප‍්‍රසූතාගාරයෙදි
ලියා පෙම්පත් දහසක්
මල් උයන් කෙළවරක
හොරෙන් හාදු දී දසදහසක්
ජාති ආගම් හදහන්
ගළපා නහුතයක් කුණුහරුප
අතපැන් වත්කරන්න හදද්දි
පුලූවන්ද නුඹට පෝරුවෙන් බැසයන්න
නිදිවරා රෑ ගණන්
පාඩම් කර දෙබස්
පුහුණු වී නූලට
මංගල දර්ශනයට
තුන්වන සීනුව නාදවන විට
නාට්‍යකරුවන්ට පුලූවන්ද
වේදිකාවෙන් බැසයන්න
ප‍්‍රැක්ටිස් කරල අම්බානක
දින දිනා ඇවිදින්
වර්ල්ඞ් කප් එකේ
ෆයිනල් මැච් එකේ
ටොස් එක දැම්මට පස්සෙ
මැතිව්ස්ට පුලූවන්ද
ටීම් එකත් අරගෙන ආපහු
කටුනායකට එන්නට
ගුටි කාපු දවස් ගාණ මතකයිද නුඹට
ඒවට ලිව්ව කවි ගාණවත්
මතක නැති කොට මට
ලේසි නැති බව ඇත්ත
ලේසි වෙන්නට ඉඩක් නැති අරගලය
කරන්න පුලූවන් දෙයක් කරල
පැත්තකට වෙන්නට අවසර නෑ අපිට
අරගලය අයදිනව නුඹෙන්
නුඹට වඩා විසල් මිනිසෙක් වෙන්න
කදුළු ගෑස් කොච්චරද
ජල ප‍්‍රහාර මනින්නෙ ලීටර් වලින්ද
බවුසර් වලින්ද
ඇකාල හිරේ උන්නු
දවස් ගාණ කීයද
ඉස්පිරිතාලෙ ඇදන් කීයක්
අපෙන් පිරුණද
ජයග‍්‍රහණයේ නිම්නය සොයාගෙන
හැතැම්ම කීයක් අපි ඇවිද්දද
ලීෆ්ලට් කීයක් බෙදුවද
උගුර ලේ රහ වෙනකන්
කී දෙනෙක්ට කථා කෙරුවද
අවුරුදු කීයක්
එකම හීනයකට සමවැදුණද
මිනිස්සු කී දාහක්
අරගල බිමට ඇදගෙන ආවද
අට්ටාලෙයි වර්ජනෙයි
දවස් ගාණ විතරයි නේද
ඉලක්කන් වලින් කියන්නවත් මතක
සගය මෙච්චර දුර අපි ආවෙ
මේ මොහොතෙ අත්වැල් අතහරින්නද
ගෙයක් ගන්න කාර් ගන්න
ඒ හීන පොඞ්ඩක් කල් දාන්න
බැරිතරම් තාම අපි දුප්පත්ද
පස්සට අඩියක්වත් තියන්න
ඉඩක් කොහෙද අපිට
කොන්දේසි විරහිත අරගලයක
ඉතිහාසයේ සාක්ෂිකරුවන් වූ කලට
හෙට උදාවෙන
කදුහෙල් සමතලාවන දවසට
සිහිනයන් අපි දල්වමු
(රිවිහාර පින්නදුව)
No comments:
Post a Comment