ඉහිරිලා කිරි සිහින
හදවතට මගඇරී තානම
රිදුම් දෙයි ගැහෙනා හැම වරම
සුදු මැණික හිනාවුණු හැමතැනම
මතකයන් රකුස් වෙස් ගෙන
භය කරණවා මාව
රොබරෝසියා මල් සෙවණට
මිමිණුව රහස් අතීතෙක
ඉකිගසනවා ඇති දැනුත්
ගාලූමුවදොරට වී තනියම
සිහින දහදියෙන් දෝවනය කර
තැනූ කැදැල්ල පේ‍්‍රමයේ
නුඹයි සිත්තම් කළේ රෝස පාටින්
තවරලා කිරි සුවද
නෙරාවිත් ආදරය
දින සති ගෙවුණි නොදැනිම
තෙවන සීනුව නාදවන විටම
මංගල දර්ශනය අද්දර
වේදිකාවට ගිණි ඇවිලූණි
ඉන්නවයි කියන තිස්තුන් කෝටියක්
දෙවියන් සිහිකර අයදිනා කල පිහිටක්
එකෙකුටවත් ඇහුන් නැති හැටියක්
තොපි බුදිද වී තවුතිසාවට
හීන් දහඩිය නැගුණි
ෆාමසියෙ බිල දැක
පාළුකර ඇගෙ කණකර
සැරසුවා රිසිට් එකකින්
මගෙ පර්ස් එක
රැජිණත් එක්කලම
කුමරියත් ගිහින් ස්වර්ගෙට
මහ දවල් ගිගුම් දෙමින්
අකාලේ ඇදහැලෙන්නට විය
දෙගොඩතලා කදුළු වැහි
පාළු වූ මාළිගෙහි
කැරපොත්තනි තනි රකිනු
ආපදා ණයක් ගෙන
පියවා ගත නොහැකි ආපදාවකි
ඉහිරිලා කිරි සිහින
ජීවිතෙන් ඵලක් වෙද
හීන නැති මිනිහෙකුට
(රිවිහාර පින්නදුව)
No comments:
Post a Comment