පන්හිදෙහි පණ නසමි

පන්හිදෙහි පණ නසමි

දෙගොඩ තලා ඉවුරු බිද

සිලේරස් ගග ගලනවා

පෙරදා සුවද දුන්

මල් ගොමු මුලිනුපුට

ඔච්චම් සිනහ අර නගනවා

ඇරීනාවක දළු දමපු පේ‍්‍රමය

අද වද පීදිලා

සුමුදු මල් පැතූ අතීතය

නිරුත්තර වී ගොළුවෙලා

යදම් බැමි බිදි

සටන් අතරෙක

කදුළු සීරාව අඩු නොවෙනවා

සුරත රැදි අසිපත

පවා හෙමිහිට වෙව්ලනා

සෙවණැල්ල සේම නුඹ

ළගින් ඉන්නවා දැයි

සිත නිතර සොයනවා

සතුරන් මත හෙළන

අසිපතින්

මටම ඇණගන්න විටෙක මට හිතෙනවා

සුසුම් තද කොට

හිරිවැටුණු හදවතින්

ලේ වැකි සටන් බිම මත

පය තබා ඇවිද යමි

රෝම අදිරදය

වනසා ගෙන එන්න

සිනා කැන් හැම මුවග

ඒ උනත් මේක

ස්පාටකස් කතාවකි

හිස්තැනක් ඉතිරිවුණ

හීනයක් සේ ගෙවුණු 

වසරක් අවසන

මතකයන් නමින් ලියැවෙන

අන්තිම පද පේළි

මේ ලෙසින් නිමා කරණෙමි

නුඹ නමින් කවි ලීව

පන්හිදෙහි පණ නසමි

(රිවිහාර පින්නදූව)

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=825317214211697&set=pb.100002002790094.-2207520000.1430751725.&type=3&theater