කේසර සිංහයා නොවෙමි

 

කේසර සිංහයා නොවෙමි

කේසර සිංහයා නොවෙමි

කොඩියක ළෙලෙන

වනයක හඩ දෙන

සිංහයෝ වන්නෙමු අපි

කොල්ලූපිටියේ වේලෙන

මුහුදු රළ පිස නැගෙන

ලූණු රහයි ජීවිතේ

ඒකත් සතුටක් අපිට

මෙලෝ රහක් නැති

මිනිස් ජීවිත අතර

දිවා රෑ නියොන් එළි අද්දර

නිළංකාර දෑස් රිද්දන

ගද ගගහ කුණුවෙන නගරෙක

ආයෙ අපි මොනව කරන්නද ලස්සන

තුන්තිස් පැයේ නිදි නැතිව

නැගෙන වාහන හඩ

තවත් දහසක් ඝෝෂා මැද

තිබුණ හද කීරි ගැහෙනා නිහඩ බව

උන් ඇවිත් හඩනගා

බිදදමන සද

විකුණන්න එපා මොරදුන්නට

තේරේවිද මේ ටවුමට

විකිණීමම ස්වර්ගයද නිවනද වූ කල

තවත් සිය දහසක් ඇහැරවන්නට

ගිගුම් දුන් දසදහසක් හඩවල්

දුම් වලා මැද කදුළු

සිනහ නැගුනා සිංහ මුවගට

සිමෙන්තියෙන් සැදුණු බව අමතකව

වෙර දැරුව පාද සොලවන්න

කඩා පනිනට බැරියර් මතට

ආයෙ එනවැයි සපථ කොට

උන් ගියා සමුගෙන

ඉතිං නූඹලා කවදාද ආයෙ එන්නෙ

අපි ඉන්නෙ බලාගෙන

මියැදුණු හංදියක

මොහොතකට ජීවත් වෙන්න

සිංහයෝ අපි

කොල්ලූපිටියේ වේලෙන

(රිවිහාර පින්නදුව)