මතක උළලේනි
වසන්තයේ ඉම අසළ
සිසිරයේ සීතලෙන්
නිබද ඈ පෙළෙනවා
සිනහ ඉඩෝරෙටවත් නොසිදෙන
කදුළක් නෙතග රදවනා
මතක උළලේනි
ඉල්මහේ හදවතේ කැදලි බැද
මූසල හඩින් හඩලනා
කුළුදුල් තොල්පෙති අතර
ඔහු රදවලා ගිය
ආදරේ රහ තාම
හැමදාම රෑ ඈ රහ බලනවා
ඉකිගසා අඩන කළ
ඔහු දැකපු හීනයම
මිරිකලා දමන්නද
ලේ ලකුණු මග වැටුණු
විසික්කා දමා ඇති
රතුපාට අවනඩුව
දෑකැති මිටි රැුගෙන
කෙම්බිම සොයා දිවගිය උන්
විකිණෙන්නෙ සිල්ලරට
හිත කීරි ගැහෙනා
පේ‍්‍රමයේ ඇරයුමට
රතු සමනල සිහිනයක
බර කෙසේ දරන්නට හැකිද
සුදු පාට පිච්ච මලකට
අදටත් සමරද්දි
කළුගල් සදිසි බර මතකයන්
ඈ යන්නෙ නෑ ඒ පැත්තෙවත්
ඇගේ පේ‍්‍රමය තුරුළු කරගෙන
ඔහු කොහේ හරි සැතපිලා ඇති
සාක්ෂි දරා පරපුරක
ඔහුගෙ පේ‍්‍රමයෙ උරුමය රැුගෙන
තනි යහනෙ ඈ
තවම මග බලන්නී
ඔහුගෙ ඇරයුමට පෙර දවසෙ
උගුරෙ සිරවෙච්ච වචනයක්
වමාරා නිදොස්වන්නට
රතුපාට ලෝකයක
සුදුපාට තවරන්න බැරිකමට
ඈ නිහඩ වෙන්න ඇති
ඉල්මහේ බර දරන්
තාමත් සමනල්ලූ
සිරිපාදෙ හොයනවා ඇති
(රිවිහාර පින්නදුව)
No comments:
Post a Comment