සාලයේ මල් බදුන් මතට නොව පරාගනය වී ඵල දරන්නට වනාන්තරයේ ගස් මතට මල් අවැසිව ඇත. එන්න..... ඇවිත් පිපෙන්න....
මෙය මා ලියන වෙලාව වන විට බොහෝ දෙනෙකු ඡුන්දය දෙන්නට යාම සදහා දත් මදිනවා විය යුතුය. කිසිදු වෙනසක් සිදුනොවනු ඇත. පුරුදු මුහුණත් තහඩු ටිකෙන්ම පාර්ලිමේන්තුව සැරසෙනු ඇත. කෙසේ නමුත් මැතිවරණ ආසන්න කාලය තුල සුපුරුදු පරිදි මාගේ මිතුරන් බොහෝ දෙනෙකු දේශපාලනිකව සකී‍්‍රයව සිටිනු මට දැකගත හැකිවිය. නමුත් එම දේශපාලනික ආශ්වාදයේ පරමත්වයට අද ඔබේ ඡුන්දය පෙට්ටියට දැමීමෙන් පසු හෝ හෙට ප‍්‍රතිඵල ඇසීමෙන් අවසන් වෙනවානම් එය හුදු දේශපාලනික ස්වයංවින්දනයක්ම වනු ඇත. කිසිදු නව දේශපාලනික ජනිතයක් එයින හට නොගැනෙනු ඇත. මේ ගෙවෙන්නේ මෙම නාටකයේ පොතේ ගුරු භූමිකාවයි. සැබෑ රංගනය ආරම්භවන්නේ හෙටින් පසුවයි. එබැවින් තිරය ඇරුණු සැනින් වේදිකාවෙන් බැස යන්නට සූදානම් නොවන්න.
දැනටත් එහෙන් මෙහෙන් මතුව ඇති කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය, ඵක්‍ක්‍ ගිවිසුම, අවශේෂ වනාන්තර සම්බන්ධ නීති ආදී දහසකුත් එකක් දේ හෙටින් පසුව සැබෑ යක්ෂයා ලෙසින්ම පැමිණ අපව අරගලයට කැදවනු ඇත. මා හට හැගෙන යථාර්තය නම් මෙම මැතිවරණයෙන් කිසිදු වෙනසක් සිදුනොවන අතරම තත්වය තවත් භයානක කරනු ඇත. එසේනම් හෙට අපට පිළතුරු සොයන්නට වෙන්නේ අරගල බිම් වලය. ඒ හැර විකල්පයක් නොවනු ඇත.
යම් මට්ටමකින් හෝ අරගලයන් සමග සම්බන්ධවී ඇති අයෙක් බැවින් මගේ බොහෝ මිතුරන් මා හමුවූ විට එය සිදුකල යුත්තක් බව පවසා මා හට සුභ පතයි. අරගලයන්ට සම්බන්ධ අනෙකුත් සගයින්ගේ අත්දැකීමද මීට සමානය. එම මිත‍්‍රත්වයේ සුභ පැතුම් ආදරයෙන් වැළදගන්නා අතරම පැවසිය යුත්තේ අරගලය යනු අපගේ උපන්දිනය හෝ විවාහ මංගල්‍යය නොවන බවයි. අද මැතිවරණය තුල දේශපාලනිකව සකී‍්‍රය වන බොහෝ මිතුරන් හෙටින් පසු සැබෑ ගැටළුව අප ඉදිරියට පැමිණෙන විට ගැලරියට ගොස් පොප් කෝන් කන්නට පටන් ගන්නා අතර ඇතමෙක් ගැලරියෙන් හෝ සොයා ගැනීමට නොහැකිවෙයි. එබැවින් හෙට අරගලයට සුභ පතන්නන් නොව අරගලකරුවන් අවැසිව ඇත. මේ යථාර්තය තුල අනාගතය තීරණය වන්නේ අද ඡුන්දයෙන් නොව (එහි තීරණය වන්නට දැන් දෙයක් නැත. වෙන දේ අප සැවොම දනී* හෙට අරගලයෙන්ය. සාලයේ මල් බදුන් මතට නොව පරාගනය වී ඵල දරන්නට වනාන්තරයේ ගස් මතට මල් අවැසිව ඇත. එන්න... ඇවිත් පිපෙන්න...
රිවිහාර පින්නදුව
